Hallo allemaal!! Hier is dan eindelijk weer een nieuwe blog!
De woensdagavond voor Pasen vertrokken we met mijn gastouders en Anna, op reis naar ‘San Juan’, een provincie dichtbij Chili. Daar zouden we van donderdag tot zondag nationale parken bezoeken. Woensdagnacht sliepen we in het huis van oma in Córdoba, en de volgende ochtend, al om 5 uur, vertrokken we weer, richting San Juan. Oma, een oom, tante, een nichtje en een neefje uit Córdoba Stad gingen ook mee. Oom Enrique maakt altijd grapjes, dus gezellig was dat natuurlijk zeker! Rond het middaguur kwamen we aan in San Agustín, San Juan. Een leuke plaats, maar heel anders dan de plaatsen in de Provincie Córdoba. Allereerst gingen we lunchen in het centrum, een typisch Argentijns gerecht dat ‘Humita’ heet, een soort puree van mais.
Daarna gingen we naar het toeristenbureau voor informatie over excursies. We besloten om een excursie te maken naar een klein dorpje dat net buiten San Agustín ligt, waar de mensen erg sober leven en weinig geld hebben. Het meisje van het toeristenbureau dat de excursie gaf kwam uit dit dorpje, en studeert toerisme in San Agustín. Eerst gaf ze ons een uitleg over de geschiedenis op het plein. Daarna gingen we onze auto’s ophalen bij de Bed & Breakfeast waar we verbleven, en zij reed met ons mee naar het dorpje. Het dorpje lag onder aan de weg die door een bergachtig gebied ging. Onderweg stopten we een paar keer en het meisje legde wat dingen uit. Toen we aankwamen in het dorpje gingen we eerst het kapelletje binnen. Daarna gingen we naar de werkplaats van de moeder van het meisje. Daar konden we zien hoe haar moeder met de hand, met een zelfgemaakt apparaat van hout allerlei dingen van wol maakte, zoals kleden, vloerkleden en tasjes, en ze legde uit hoe ze het maakte en je kon haar spullen ook kopen.
Daarna gingen we naar een andere werkplaats waar de mensen allerlei lekkere dingen maakten, zoals jam van allerlei vruchten waar ik nog nooit van gehoord had, thee en torta frita (een typisch Argentijnse gefrituurde lekkernij). Ook deze dingen kon je kopen.
Deze mensen, en ook de moeder van het meisje leven van het geld dat ze verdienen met hun zelfgemaakte spullen. Dit meisje is dus erg belangrijk voor het dorp, omdat zij toeristen naar haar dorp brengt die natuurlijk het meest kopen.

De volgende dag gingen we ’s ochtends eerst een wandeling maken langs een meer. Daarna, zo rond het middaguur, gingen we richting het Nationale Park Talampaya, een paar uur rijden. Talampaya is een park met heel veel fossielen, stenen wanden. Rood en kaarsrecht. Eerst gingen we met z’n allen bij de auto wat sandwiches eten. Daarna gingen we met een grote groep in de bus die ons rondreed door ‘Talampaya’. Eerst was er natuurlijk nog een weg ernaartoe. Je zag de hoge, rode, stijle stenen wanden steeds dichterbij kwamen. Toen we uiteindelijk in het park kwamen stapten we allemaal uit en kregen we van een gids een uitleg en konden we foto’s maken. Een prachtig landschap en heel indrukwekken.

De volgende dag gingen we naar Valle de la Luna, een ander nationaal park. Dit park heet zo omdat het landschap vergelijkbaar is met hoe het er op de maan uitziet. In dit park deden we ook een excursie, maar dan bleef iedereen gewoon in zijn eigen auto. We reden met een heleboel mensen achter elkaar aan door het park, en op de belangrijkste plekken stopten we en kregen we een uitleg, en konden we natuurlijk foto’s maken. Op het eind kwamen we bij de steen die het logo is van het park. Deze steen is door winderosie van onderen heel smal en van boven breed. Over een aantal jaren zal de steen zo smal worden van onderen dat hij afbreekt. Op dit punt was het contrast tussen de verschillende landschappen heel mooi te zien; Het maanlandschap ‘Valle de la Luna’, en het rode fossiele gebergte op de achtergrond. Op het eind reden we heel dicht langs het rode fossiele gebergte, heel indrukwekkend, want het is enorm hoog en groot. Van Walter mocht ik tijdens de rit door het dakraam, om zo goed te kunnen filmen. Wel veel zand, maar super gaaf!

Anna en ik wilden graag paardrijden in San Juan. Op de terugrit kwamen we een paardenverhuurder tegen, dus besloten we om, voordat we teruggingen naar San Agustín, even een paar uurtjes paard te gaan rijden in de natuur. En die natuur was prachtig! We gingen door bergachtig landschap en door het water. De natuur was er heel vergelijkbaar met de Sierras, het gebergte in Córdoba, en er hing een enorme rust. De man die ons begeleide was heel aardig. Hij vertelde ons dingen over de omgeving en wilde ook dingen over ons weten. Na ongeveer 2 uurtjes gingen we weer terug naar San Agustín.

De volgende dag was het Pasen. Een uitgebreid paasontbijt was er helaas niet bij. We moesten onze spullen pakken want ’s ochtends gingen we weer terug naar Santa Eufémia. Terwijl de families de auto’s deed ik nog even een video call met mijn familie in Nederland, die toen ook even kort contact hadden met mijn familie hier, wat best grappig is als je elkaar niet verstaat!
Daarna hadden we nog een lange rit van 8 uur terug naar huis.

Ook zijn we nog een keer samengekomen met studenten van AFS in Ucacha, een ander dorp in de buurt, waar een meisje uit Canada woont. We hebben veel gelachen met elkaar, en samen gegeten. Helaas kon ik niet blijven slapen omdat ik de volgende dag een hockeywedstrijd moest spelen.

Omdat we die gewonnen hadden aten we die avond met het hockeyteam samen pizza.

Vorig weekend had ik weer een festival van folklore, maar dan in Alejandro, een ander dorp op ongeveer een uur rijden afstand. De afgelopen tijd was folklore wel een beetje saai, omdat we altijd maar dezelfde dans deden die we allang kenden, maar goed. Die zaterdag gingen we in een busje met de hele groep naar Alejandro. Nadat we ons hadden opgemaakt en omgekleed, mochten we vrijwel gelijk het podium op. De dans ging gelukkig helemaal goed! Na afloop werden Anna en ik weer naar voren geroepen op het podium, omdat we uit een ander land komen.

We waren op school een tijdje bezig met een project over transgenders en travesties. Die vrijdag moesten alle meisjes zich verkleden als jongen en de jongens als meisjes. We maakten een filmpje, waarbij iedereen voor een wit doek een zin moest zeggen die te maken heeft met vrijheid van of je man of vrouw wilt zijn. Daarna maakte de leraar een filmpje van iedereen verkleed, dansend door de klas op muziek. We hebben enorm gelachen!

Op zondag ging ik naar de voetbalwedstrijd van Laureano kijken. Daarna gingen we met Zara en Anna naar Anna’s huis.
Afgelopen weekend was de verjaardag van Rocío, mijn vriendin en mentor van AFS. Op zaterdagavond waren we met wat vriendinnen van school en de andere AFS studenten uitgenodigd om te komen eten en daarna previa (voor het uitgaan) te houden. We hebben wat gekletst, nieuwe mensen ontmoet, pizza gegeten en natuurlijk daarna gedanst, en om half 3 gingen we met de hele groep uit.
De volgende dag had ik, aangezien de AFS studenten bij Rocío sliepen, ze allemaal uitgenodigd om te komen luncen bij mij thuis. Anna, Martina en Zara kwamen ook. Graciela had ‘locro’, een typisch Argentijns gerecht gemaakt. Heel lekker, en het was heel gezellig met zoveel verschillende nationaliteiten samen.

Dit was het voor nu.

Chau chau!!

Groetjes Laura