Laura in Argentinië

Laatste schoolweken

Hey allemaal! Hier is weer een nieuwe blog, en waarschijnlijk de een na laatste uit Argentinië, want de dag dat ik terug moet komt al erg dichtbij, over twee weken al!!
Ik zal maar even de belangrijkste dingen vertellen die de afgelopen weken zijn gebeurd. In mijn laatste maand hier heb ik het vooral heel erg druk met reizen. Een aantal weken geleden hadden we de laatste oriëntatie van AFS in Sampacho. Dat was eigenlijk een soort conclusie van het hele jaar. We hebben met z’n allen ervaringen uitgewisseld, nagedacht en gepraat over de belangrijke momenten van het jaar, de dingen die we hebben geleerd en wat we meenemen naar ons eigen land. Het was ook emotioneel en er vielen natuurlijk ook wel wat traantjes, omdat het einde toch echt heel dichtbij komt en we ook al afscheid moeten nemen van mensen. Daarna gingen we naar het huis van een van de studenten uit België, waar we met z’n allen aten en sliepen, want de volgende dag gingen we allemaal, en met nog een klas uit San Luis en andere studenten van AFS San Rafael naar Buenos Aires. We vertrokken op zondagavond en we kwamen aan op maandagochtend. Nadat de kamers waren verdeeld gingen we ontbijten. Daarna hadden we de eerste excursie naar ‘La Boca’. ‘La Boca’ is een van de buitenwijken van Buenos Aires, en is heel bekend om de kleuren die het heeft. We kwamen eerst langs het voetbalstadion van Boca, een van de grootste voetbalclubs van Argentinië, en daarna gingen we verder de wijk in, naar de vele souvenirwinkeltjes, Caminito, we hebben wat gedronken op een terrasje en natuurlijk een foto maken met een tangodanser. Daarna gingen we naar het theater Colón, een heel oud en prachtig theater dat beroemd is om haar akoestiek. Daar hebben we een uitleg en een rondleiding gekregen. Later gingen we naar het ‘Egreso’, het gebouw waar het parlement vergadert. Aan het eind van de middag gingen we naar ‘Puente Madero’, de beroemde brug van Buenos Aires. Eerst kregen we een rondleiding op een boot die ernaast ligt.
Die avond deden we met de hele groep samen een spel, en daarna bleven we nog heel lang kletsen op de meisjeskamer.
De volgende dag gingen we naar het voetbalstadion van ‘River’, de andere grote voetbalclub van Argentinië. We hebben de grote Kathedraal bezocht, en van het beroemde Plaza de Mayo, het grote plein gingen we naar de winkels en naar de ‘Obelisco’, het naaldvormige monument. Aan het eind van de middag was het tijd om weer terug te gaan. Met een aantal stapten we eerder uit, in Mackenna, en van daaruit gingen we met Anna en Noemie, een Canadees meisje die in een ander dorp in de buurt woont, naar Rio Cuarto. Omdat Anna zich wilde laten tatoeëren, gingen we met haar mee. Daarna, in het busstation in Rio Cuarto hebben we afscheid genomen van de studente uit Belgie, die al een maand eerder vertrok.
Eenmaal thuis kon ik twee dagen uitrusten. De volgende dag, na schooltijd hebben we nog wat matés gedronken op het plein, want van Rocío, mijn AFS-mentor en klasgenoot, moest ik die dag helaas al afscheid nemen. Die vrijdag daarna vertrok ik al vroeg vanuit Rio Cuarto met de bus richting het noorden. Ik had via een meisje die in San Pedro de Jujuy woont een familie kunnen regelen om een aantal dagen te verblijven om het noorden te verkennen. Na lang wachten op het station (de bus was twee uur te laat), begon ik dan aan mijn 20 uur durende reis. De volgende ochtend, rond 5 uur in de ochtend kwam ik eindelijk aan in San Pedro, waar mijn gastouders mij opwachtten.
De volgende dag ging ik met Esmee, de AFS-er uit Nederland die in San Pedro zit, en haar vriendje Gaston, naar San Salvador, de hoofdstad van Jujuy. Een hele mooie stad! We hebben wat rondgekeken, een winkelcentrum bezocht en wat gedronken samen. Toen we weer terugkwamen in San Pedro hebben we eten gekocht en samen gegeten in het huis van Gaston.
De volgende dag ging ik naar Salta, een stad in de provincie Salta, twee uur rijden van San Pedro. Omdat mijn gastouders niet met me meekonden ging ik zelf met de taxi naar Salta, en daar wachtte Lukas, een neefje van mijn gastvader mij op. We hebben wat rondgereden en de belangrijkste dingen van de stad bekeken. Bij de stad is een heuvel, die we op hebben gereden en op de top hadden we een prachtig uitzicht over de hele stad. Rond lunchtijd gingen we naar zijn huis, waar de hele familie was om asado te eten. Het was deze dag vaderdag, wat hier met de hele familie gevierd wordt. Het was wel even wennen om in een huis in het noorden te eten, heel anders dan de huizen in Córdoba. Het is armoediger, en er is nauwelijks verwarming in de huizen, dus in de winter is het super koud in huis. We aten met de hele familie asado, en ze stelden me veel vragen over mijn uitwisseling. Daarna vroegen ze mij wat ik verder nog zou willen bezoeken. Ik wilde graag ‘Cafayate’ bezoeken, een dorp in de provincie Salta. Ik dacht dat het ver weg was, maar de familie zei dat we er in 2/3 uur wel zouden zijn. Samen met Lukas en nog een neefje en een nichtje pakten we dus de auto op weg naar Cafayate. Het was een prachtige rit, tussen hoog, roodgekleurd berglandschap, een beschermd natuurgebied. Onderweg stopten we bij een paar plekken om foto’s te maken. Pas tegen de avond, veel later dan ik verwacht had, kwamen we aan in Cafayate. In de winter is er helaas niet zoveel te zien als in de zomer. In de zomer zijn er traditionele festivals en veel mensen op straat, en in de winter daarentegen is het vrijwel uitgestorven. Vooral in de avond was er helemaal niks te doen. We hebben wat rondgelopen in het dorp en wat winkeltjes bekeken met typisch handgemaakte spullen uit het noorden, en na een paar uurtjes rondlopen zijn we weer richting Salta gegaan. Toen moesten we diezelfde lange rit nog helemaal terugrijden. Pas tegen twaalven kwamen we aan bij het huis van Lukas, waar moeder inmiddels met de winterjas aan, muts op en wanten aan binnen zat omdat het zo koud was. We hebben wat theegedronken en taart gegeten, en daarna heeft ze me naar huis gebracht, want voor de bus was ik al te laat. Om 2 uur ’s nachts was ik eindelijk thuis na een vermoeiende maar mooie dag.
De volgende dag kon ik wat rustiger aandoen. Rond een uur of 11 ging ik met mijn gastouders naar Tilcara, een dorp in Jujuy. Daar hebben we eerst geluncht en daarna een markt bezocht en wat spullen gekocht. Daarna gingen we een parkje in met heel veel cactussen. Daarna beklommen we de heuvel in het park die gevuld was met cactussen, en helemaal bovenop was een tempel, en hadden we een mooi uitzicht. Later namen we taxi naar Purmamarca, het bekende dorp waar de heuvel van zeven kleuren is. Ook hier hebben we natuurlijk weer de traditionele winkeltjes bezocht. Aan het eind wilden we de heuvel van de zeven kleuren beklimmen, maar helaas werd het al donker.
Mijn gastvader en ik hadden een deal dat als alle foto’s die hij maakte goed waren gelukt, we die avond uit zouden gaan, en ik zou moeten trakteren. Omdat ze dus uiteindelijk allemaal goed waren, zijn we dus die avond uit geweest in een club. Wel gek, uitgaan met je gastouders, maar het was gelukkig wel heel gezellig.
De volgende ochtend werd ik opgehaald door een vriend van mijn gastvader, die taxichauffeur is en me rondreed. We gingen naar Purmamarca, waar we wat rond liepen en foto’s maakten met lama’s, toen door naar ‘las Salinas’, de zoutwoestijn die een stuk hoger ligt. Bij de Salinas was vooral het foto’s maken het leukst, en dan vooral de springende, over de waterstroken. Het landschap onderweg was prachtig, en als we onderweg een lama tegenkwamen stopten we om foto’s te maken. Daarna gingen we weer terug naar Purmamarca, om de heuvel van zeven kleuren te beklimmen. Bovenaan hadden we een mooi uitzicht over het hele dorp. Aan het eind van de middag gingen we weer terug naar San Pedro.
De volgende dag kon ik uitrusten. ’s Middags ging ik met Luciana, mijn gastmoeder het centrum in om de ingrediënten te kopen voor de koekjes die we samen zouden gaan maken. Nadat we klaar waren en we ze natuurlijk geproefd hadden had ik met Esmee en Gaston afgesproken om samen boodschappen te doen om taco’s te maken bij Gaston thuis. Daarna hebben we bij Gaston gekookt en met z’n allen gegeten.
De volgende ochtend pakte ik weer vroeg de bus, weer een reis van 20 uur, en kwam de volgende nacht aan in Rio Cuarto.
De vrijdag daarna had ik gelukkig geen les. Wel was er ’s avonds een wetenschapsevenement op school, waarbij elke klas iets van wetenschap had voorbereid en presenteerde, en wij als 6e klas moesten waren verantwoordelijk voor het eten en drinken verkopen.
De week daarna was een gewone lesweek. Die vrijdag was de verjaardag van Anna. ’s Ochtends kamen we met alle vriendinnen bij haar thuis en brachten we een ontbijt. Die middag op school hadden we een speciale activiteit over gendergeweld. Dat wil zeggen dat vrouwen vaak achtergesteld worden, veroordeeld worden en minder recht hebben dan mannen. Er was eerst een presentatie, door leerlingen van onze klas gemaakt. Daarna werd onze klas in groepjes opgedeeld en moesten we met leerlingen van lagere klassen over dit onderwerp praten. Daarna moest dit weer voor de hele groep gedaan worden. Ditzelfde moesten we twee keer doen, omdat de lagere klassen in twee groepen waren opgedeeld. Ik vond het een heel interessant project, omdat in Argentinië de maatschappij nog erg in hokjes geplaatst wordt. Bij ons in Nederland worden mensen veel gelijkwaardiger behandeld.
Die nacht gingen we met wat vrienden, vanwege de verjaardag van Anna, naar het huis van Gaston, waar we previa hielden. Daarna gingen we uit, naar een feest in het dorp.
Dat weekend daarna gingen we naar Córdoba, omdat het de verjaardag van oma, de moeder van Walter, was. We gingen met de hele familie naar het huis van de zus van Walter, waar nog veel meer mensen kwamen. We hebben eerst allemaal samen geluncht. Daarna hebben we gewoon wat gepraat met elkaar, spelletjes gedaan, en uiteindelijk weer samen gedineerd. Helaas moest ik toen ook al van veel familieleden afscheid nemen, omdat het einde van mijn uitwisseling in zicht kwam.
Ik heb voordat de vakantie begon ook nog afscheid genomen op de kleuterschool waar ik tien dagen stage heb gelopen. Een aantal dagen daarvoor was ik naar de kleuterschool toe gegaan om te vragen of ik afscheid mocht nemen die week. Gelukkig was de juf heel enthousiast! Ik had een mooie cake gemaakt en ging een paar dagen later, in de ochtend, ernaartoe. Toen ik binnenkwam zaten ze allemaal bij elkaar aan lange tafels, al met smart op mij te wachten. Ze vonden de cake allemaal heerlijk. Aan het eind, bij de vlag hijsen, zongen ze met z’n allen een afscheidslied voor me. Ik vond het een hele leuke ervaring om hier stage te lopen, en ik ga de kinderen zeker heel erg missen.

Die donderdag daarna was mijn laatste schooldag. Ik vond het best raar, het was de laatste keer dat ik dat gebouw binnen kwam, ik zou veel mensen niet meer terugzien. Bij het hijsen van de vlag werd gezegd dat Anna en ik die dag voor het laatst waren, en we moesten naar voren komen. Zara las een hele mooie brief voor, die zij en wat andere meiden hadden geschreven. Het was ontzettend mooi, ik werd er heel emotioneel van. Daarna kwam de hele promo, onze klas, naar ons toe, ze knuffelden ons en we maakten een klassenfoto.
Na school gingen we met Anna, Zara en Martina mates drinken bij mij thuis. Die avond moest ik mijn tas inpakken, want de volgende ochtend vroeg vertrokken we richting Brazilië. Mijn laatste tripje van mijn uitwisseling, met mijn gastouders, Agustín, oom (de oom waar je altijd mee kan lachen), tante en 3 nichtjes, met de auto naar de watervallen van Iguazu.
In mijn volgende blog vertel ik meer hierover.

Groetjess Laura!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!