Hallo iedereen!!! Nou, daar is ie dan eindelijk, mijn eerste bericht vanuit Argentinie. Een beetje laat, maar ik was zo druk dat ik nauwelijks tijd had.
Over het algemeen gaat het erg goed hier. Natuurlijk is het wel lastig met de taal, maar het gaat steeds iets beter. In het begin was het nog een beetje vreemd allemaal, omdat werkelijk alles hier anders is. De mensen, de omgeving, het eten, en ook andere tijdstippen. Ze eten hier als ontbijt vooral zoete broodjes en als lunch warm. De school begint na de lunch, rond 1 uur, en duurt tot half 6 of half 7. Dan eten we iets kleins met thee of koffie, en rond 10 uur gaan we pas avondeten. Erg anders dus.
Mijn gastgezin is super leuk en aardig. In het begin praatte ik nog niet zoveel met mijn gastbroertjes. Agustín was nog best verlegen en Laureano slaapt heel veel of hij is weg. Gelukkig praten we nu al meer en is het heel gezellig thuis.
Op dit moment is het winter in Argentinie, maar de zon schijnt hier veel, en het heeft nog niet een keer geregend!!!
Ik zal nu maar beginnen bij mijn vertrek uit Nederland. Het afscheid op Schiphol en de vlucht gingen goed, maar was wel heel erg lang. We vlogen de hele nacht, en om 8 uur 's ochtends kwamen we aan in Buenos-Aires. Toen moest ik nog heel lang wachten met alle andere AFS-studenten totdat eindelijk de bus kwam die Anna en Gretta (twee meisjes uit Italie die in dezelfde plaats wonen en ook bij mij in de klas zitten), en mij naar Chazón zou brengen, een plaats dichtbij Santa-Eufémia.Na 6 uur in de bus (het was inmiddels al 3 uur 's nachts) was ik er dan eindelijk. Mijn gastgezin stond mij met een groot welkomstbord op te wachten. Het was natuurlijk wel spannend om ze voor het eerst te ontmoeten, maar het voelde meteen heel vertrouwd. Toen was het nog een paar minuten met de auto naar Santa-Eufémia. Ik was ontzettend moe van al het reizen, dus ik was heel blij dat ik eindelijk in een bed kon slapen.

De volgende dag namen mijn gastouders mij mee naar de voetbal van Laureano en Agustín. Daar ontmoette ik Alba, Alfonsina en Alessia, vriendinnen van mijn gastbroer en klasgenoten. Zij hebben mij meteen het dorp laten zien en wie waar woont. Santa-Eufémia is zó klein dat iedereen elkaar kent en iedereen weet ook precies van elkaar waar die woont. Dat is aan de ene kant wel leuk, want als uitwisselingsstudent wordt je meteen opgenomen in de samenleving. Aan de andere kant moet je oppassen dat je geen stomme dingen doet, want binnen de kortste tijd weet het halve dorp ervan.
We gingen daarna naar Alba's huis en hebben daar wat gegeten. In elk huis waar je komt wordt je heel gastvrij ontvangen, en er is altijd eten en... matte!! Dat is een typisch Argentijnse thee wat door een metalen rietje gedronken wordt en wat ze hier letterlijk altijd drinken: met vrienden, familie, feesten, en zelfs in de klas en in de auto, en het wordt steeds aan elkaar doorgegeven. Dat is wel even wennen, omdat het in Nederland niet zo gebruikelijk is dat je met zoveel mensen door hetzelfde rietje drinkt.
Een ander typisch argentijns product is Dulce de Leche. Dat is een soort caramel-achtige pasta wat veel gegeten wordt met brood, croissantjes,koekjes of fruit. Heerlijk!
De volgende dag heb ik de hele vriendengroep van Laureano ontmoet. Ze zijn allemaal super aardig en heel gezellig!
Zondagavond vertrokken we met het zesde jaar van school naar Mendoza, en de busreis duurde de hele nacht. Ik was heel moe, dus ik dacht, dan kan ik mooi gaan slapen. Nou, helemaal niet! Argentijnen zijn heel luid en praten heel veel, en er werd veel muziek gedraaid en gezongen, wel heel gezellig! Ook wilden ze natuurlijk van alles over mij en Nederland weten en ik heb drop uitgedeeld, wat hier over het algemeen niet zo in de smaak valt, haha.
In Ciudad de Mendoza (de stad Mendoza) hebben we wat monumenten bezocht, onder andere het monument van San Martín (de vader des vaderlands), en we kregen een rondleiding in een chocoladefabriek.
De volgende dag gingen we verder het Andesgebergte in, met onze sneeuwkleding aan en slees die we hadden gehuurd. We gingen met de slees van de berg af en natuurlijk sneeuwballengevecht!! De dagen daarna zijn we nog verder door de bergen gereisd, hebben we geraft en zijn we naar de stad San Rafael geweest. Ik moest wel even wennen dat je hier in grote steden absoluut niet met je mobiel in je hand op straat mag lopen, en je mag al helemaal niet laten zien dat je geld bij je hebt, omdat er heel snel gestolen wordt.
Het was een super leuke en gezellige week, met super leuke mensen. Wel was ik de hele week enorm moe van al het reizen, nauwelijks slapen, nieuwe indrukken, andere etenstijden, de hele dag Spaans aanhoren terwijl ik er niks van versta en het proberen te spreken. Gelukkig was er Josefina, een van de begeleiders die ooit uitwisselingsstudent was in de USA, die voor mij kon vertalen in het Engels en precies begreep hoe ik mij voelde.
Nu ben ik gelukkig een stuk minder moe en ben ik al wat meer gewend aan het leven hier en aan de andere tijdstippen.
Afgelopen vrijdag was mijn eerste schooldag. Dat was wel heel anders dan in Nederland. De school is op loopafstand. Ik loop samen met Laureano naar school, en onderweg wacht Alessia ons op die ook bij ons in de klas zit. De school is heel klein. Van elk jaar is één klas en elk jaar heeft zijn eigen lokaal, en elk uur komt er een andere leraar. Elke dag voordat de school begint moet iedereen in de hal in rijen gaan staan en heisen ze de vlag. Omdat Anna, Gretta en ik vrijdag voor het eerst op school waren werden we voorgesteld aan alle mensen op school, en was het aan ons de eer om de vlag te heisen.
De lessen zijn opzich niet moeilijk. Het niveau is hier lager dan in Nederland, maar omdat het in het Spaans is is het natuurlijk wel moeilijker. Ik krijg hier ook andere vakken, zoals psychologie. Op school is het wel wat minder streng dan in Nederland, en de lessen zijn watt minder georganiseerd.Het is wel verplicht om een lange spijkerbroek te dragen met een donkerblauwe of grijze trui in de winter, en in de zomer een lange spijkerbroek met een donkerblauw korte mauwen shirt. Vandaag heb ik stroopwafels uitgedeeld in de klas, wat iedereen heel lekker vindt!
Vorige vrijdag heb ik ook mijn eerste hockey training gehad, super leuk, en de trainster vond dat ik het goed deed.
Zaterdag weer 2 uur in de auto naar Sampacho, voor mijn eerste AFS-meeting. Het was heel fijn om even Engels te kunnen praten en even wat ervaringen te delen met mensen die hetzelfde meemaken.
Zondag gingen we naar familie in Cordóba. Daar heb ik voor het eerst mijn andere twee broers, Lucas en Santiago, oom en tantes en neefjes en nichtjes ontmoet. We waren er de hele dag en het was heel erg gezellig. Het is een hele lieve en warme familie, en het is leuk om zoveel neefjes en nichtjes te hebben.
Gelukkig hoef ik vanaf nu niet meer zoveel te reizen. Mijn vakantie is voorbij, en mijn gewone leven is hier begonnen!!

Saludos!!
Of zoals ze hier zeggen: Un beso grande!!!