Laatste schoolweken

Hey allemaal! Hier is weer een nieuwe blog, en waarschijnlijk de een na laatste uit Argentinië, want de dag dat ik terug moet komt al erg dichtbij, over twee weken al!!
Ik zal maar even de belangrijkste dingen vertellen die de afgelopen weken zijn gebeurd. In mijn laatste maand hier heb ik het vooral heel erg druk met reizen. Een aantal weken geleden hadden we de laatste oriëntatie van AFS in Sampacho. Dat was eigenlijk een soort conclusie van het hele jaar. We hebben met z’n allen ervaringen uitgewisseld, nagedacht en gepraat over de belangrijke momenten van het jaar, de dingen die we hebben geleerd en wat we meenemen naar ons eigen land. Het was ook emotioneel en er vielen natuurlijk ook wel wat traantjes, omdat het einde toch echt heel dichtbij komt en we ook al afscheid moeten nemen van mensen. Daarna gingen we naar het huis van een van de studenten uit België, waar we met z’n allen aten en sliepen, want de volgende dag gingen we allemaal, en met nog een klas uit San Luis en andere studenten van AFS San Rafael naar Buenos Aires. We vertrokken op zondagavond en we kwamen aan op maandagochtend. Nadat de kamers waren verdeeld gingen we ontbijten. Daarna hadden we de eerste excursie naar ‘La Boca’. ‘La Boca’ is een van de buitenwijken van Buenos Aires, en is heel bekend om de kleuren die het heeft. We kwamen eerst langs het voetbalstadion van Boca, een van de grootste voetbalclubs van Argentinië, en daarna gingen we verder de wijk in, naar de vele souvenirwinkeltjes, Caminito, we hebben wat gedronken op een terrasje en natuurlijk een foto maken met een tangodanser. Daarna gingen we naar het theater Colón, een heel oud en prachtig theater dat beroemd is om haar akoestiek. Daar hebben we een uitleg en een rondleiding gekregen. Later gingen we naar het ‘Egreso’, het gebouw waar het parlement vergadert. Aan het eind van de middag gingen we naar ‘Puente Madero’, de beroemde brug van Buenos Aires. Eerst kregen we een rondleiding op een boot die ernaast ligt.
Die avond deden we met de hele groep samen een spel, en daarna bleven we nog heel lang kletsen op de meisjeskamer.
De volgende dag gingen we naar het voetbalstadion van ‘River’, de andere grote voetbalclub van Argentinië. We hebben de grote Kathedraal bezocht, en van het beroemde Plaza de Mayo, het grote plein gingen we naar de winkels en naar de ‘Obelisco’, het naaldvormige monument. Aan het eind van de middag was het tijd om weer terug te gaan. Met een aantal stapten we eerder uit, in Mackenna, en van daaruit gingen we met Anna en Noemie, een Canadees meisje die in een ander dorp in de buurt woont, naar Rio Cuarto. Omdat Anna zich wilde laten tatoeëren, gingen we met haar mee. Daarna, in het busstation in Rio Cuarto hebben we afscheid genomen van de studente uit Belgie, die al een maand eerder vertrok.
Eenmaal thuis kon ik twee dagen uitrusten. De volgende dag, na schooltijd hebben we nog wat matés gedronken op het plein, want van Rocío, mijn AFS-mentor en klasgenoot, moest ik die dag helaas al afscheid nemen. Die vrijdag daarna vertrok ik al vroeg vanuit Rio Cuarto met de bus richting het noorden. Ik had via een meisje die in San Pedro de Jujuy woont een familie kunnen regelen om een aantal dagen te verblijven om het noorden te verkennen. Na lang wachten op het station (de bus was twee uur te laat), begon ik dan aan mijn 20 uur durende reis. De volgende ochtend, rond 5 uur in de ochtend kwam ik eindelijk aan in San Pedro, waar mijn gastouders mij opwachtten.
De volgende dag ging ik met Esmee, de AFS-er uit Nederland die in San Pedro zit, en haar vriendje Gaston, naar San Salvador, de hoofdstad van Jujuy. Een hele mooie stad! We hebben wat rondgekeken, een winkelcentrum bezocht en wat gedronken samen. Toen we weer terugkwamen in San Pedro hebben we eten gekocht en samen gegeten in het huis van Gaston.
De volgende dag ging ik naar Salta, een stad in de provincie Salta, twee uur rijden van San Pedro. Omdat mijn gastouders niet met me meekonden ging ik zelf met de taxi naar Salta, en daar wachtte Lukas, een neefje van mijn gastvader mij op. We hebben wat rondgereden en de belangrijkste dingen van de stad bekeken. Bij de stad is een heuvel, die we op hebben gereden en op de top hadden we een prachtig uitzicht over de hele stad. Rond lunchtijd gingen we naar zijn huis, waar de hele familie was om asado te eten. Het was deze dag vaderdag, wat hier met de hele familie gevierd wordt. Het was wel even wennen om in een huis in het noorden te eten, heel anders dan de huizen in Córdoba. Het is armoediger, en er is nauwelijks verwarming in de huizen, dus in de winter is het super koud in huis. We aten met de hele familie asado, en ze stelden me veel vragen over mijn uitwisseling. Daarna vroegen ze mij wat ik verder nog zou willen bezoeken. Ik wilde graag ‘Cafayate’ bezoeken, een dorp in de provincie Salta. Ik dacht dat het ver weg was, maar de familie zei dat we er in 2/3 uur wel zouden zijn. Samen met Lukas en nog een neefje en een nichtje pakten we dus de auto op weg naar Cafayate. Het was een prachtige rit, tussen hoog, roodgekleurd berglandschap, een beschermd natuurgebied. Onderweg stopten we bij een paar plekken om foto’s te maken. Pas tegen de avond, veel later dan ik verwacht had, kwamen we aan in Cafayate. In de winter is er helaas niet zoveel te zien als in de zomer. In de zomer zijn er traditionele festivals en veel mensen op straat, en in de winter daarentegen is het vrijwel uitgestorven. Vooral in de avond was er helemaal niks te doen. We hebben wat rondgelopen in het dorp en wat winkeltjes bekeken met typisch handgemaakte spullen uit het noorden, en na een paar uurtjes rondlopen zijn we weer richting Salta gegaan. Toen moesten we diezelfde lange rit nog helemaal terugrijden. Pas tegen twaalven kwamen we aan bij het huis van Lukas, waar moeder inmiddels met de winterjas aan, muts op en wanten aan binnen zat omdat het zo koud was. We hebben wat theegedronken en taart gegeten, en daarna heeft ze me naar huis gebracht, want voor de bus was ik al te laat. Om 2 uur ’s nachts was ik eindelijk thuis na een vermoeiende maar mooie dag.
De volgende dag kon ik wat rustiger aandoen. Rond een uur of 11 ging ik met mijn gastouders naar Tilcara, een dorp in Jujuy. Daar hebben we eerst geluncht en daarna een markt bezocht en wat spullen gekocht. Daarna gingen we een parkje in met heel veel cactussen. Daarna beklommen we de heuvel in het park die gevuld was met cactussen, en helemaal bovenop was een tempel, en hadden we een mooi uitzicht. Later namen we taxi naar Purmamarca, het bekende dorp waar de heuvel van zeven kleuren is. Ook hier hebben we natuurlijk weer de traditionele winkeltjes bezocht. Aan het eind wilden we de heuvel van de zeven kleuren beklimmen, maar helaas werd het al donker.
Mijn gastvader en ik hadden een deal dat als alle foto’s die hij maakte goed waren gelukt, we die avond uit zouden gaan, en ik zou moeten trakteren. Omdat ze dus uiteindelijk allemaal goed waren, zijn we dus die avond uit geweest in een club. Wel gek, uitgaan met je gastouders, maar het was gelukkig wel heel gezellig.
De volgende ochtend werd ik opgehaald door een vriend van mijn gastvader, die taxichauffeur is en me rondreed. We gingen naar Purmamarca, waar we wat rond liepen en foto’s maakten met lama’s, toen door naar ‘las Salinas’, de zoutwoestijn die een stuk hoger ligt. Bij de Salinas was vooral het foto’s maken het leukst, en dan vooral de springende, over de waterstroken. Het landschap onderweg was prachtig, en als we onderweg een lama tegenkwamen stopten we om foto’s te maken. Daarna gingen we weer terug naar Purmamarca, om de heuvel van zeven kleuren te beklimmen. Bovenaan hadden we een mooi uitzicht over het hele dorp. Aan het eind van de middag gingen we weer terug naar San Pedro.
De volgende dag kon ik uitrusten. ’s Middags ging ik met Luciana, mijn gastmoeder het centrum in om de ingrediënten te kopen voor de koekjes die we samen zouden gaan maken. Nadat we klaar waren en we ze natuurlijk geproefd hadden had ik met Esmee en Gaston afgesproken om samen boodschappen te doen om taco’s te maken bij Gaston thuis. Daarna hebben we bij Gaston gekookt en met z’n allen gegeten.
De volgende ochtend pakte ik weer vroeg de bus, weer een reis van 20 uur, en kwam de volgende nacht aan in Rio Cuarto.
De vrijdag daarna had ik gelukkig geen les. Wel was er ’s avonds een wetenschapsevenement op school, waarbij elke klas iets van wetenschap had voorbereid en presenteerde, en wij als 6^e klas moesten waren verantwoordelijk voor het eten en drinken verkopen.
De week daarna was een gewone lesweek. Die vrijdag was de verjaardag van Anna. ’s Ochtends kamen we met alle vriendinnen bij haar thuis en brachten we een ontbijt. Die middag op school hadden we een speciale activiteit over gendergeweld. Dat wil zeggen dat vrouwen vaak achtergesteld worden, veroordeeld worden en minder recht hebben dan mannen. Er was eerst een presentatie, door leerlingen van onze klas gemaakt. Daarna werd onze klas in groepjes opgedeeld en moesten we met leerlingen van lagere klassen over dit onderwerp praten. Daarna moest dit weer voor de hele groep gedaan worden. Ditzelfde moesten we twee keer doen, omdat de lagere klassen in twee groepen waren opgedeeld. Ik vond het een heel interessant project, omdat in Argentinië de maatschappij nog erg in hokjes geplaatst wordt. Bij ons in Nederland worden mensen veel gelijkwaardiger behandeld.
Die nacht gingen we met wat vrienden, vanwege de verjaardag van Anna, naar het huis van Gaston, waar we previa hielden. Daarna gingen we uit, naar een feest in het dorp.
Dat weekend daarna gingen we naar Córdoba, omdat het de verjaardag van oma, de moeder van Walter, was. We gingen met de hele familie naar het huis van de zus van Walter, waar nog veel meer mensen kwamen. We hebben eerst allemaal samen geluncht. Daarna hebben we gewoon wat gepraat met elkaar, spelletjes gedaan, en uiteindelijk weer samen gedineerd. Helaas moest ik toen ook al van veel familieleden afscheid nemen, omdat het einde van mijn uitwisseling in zicht kwam.
Ik heb voordat de vakantie begon ook nog afscheid genomen op de kleuterschool waar ik tien dagen stage heb gelopen. Een aantal dagen daarvoor was ik naar de kleuterschool toe gegaan om te vragen of ik afscheid mocht nemen die week. Gelukkig was de juf heel enthousiast! Ik had een mooie cake gemaakt en ging een paar dagen later, in de ochtend, ernaartoe. Toen ik binnenkwam zaten ze allemaal bij elkaar aan lange tafels, al met smart op mij te wachten. Ze vonden de cake allemaal heerlijk. Aan het eind, bij de vlag hijsen, zongen ze met z’n allen een afscheidslied voor me. Ik vond het een hele leuke ervaring om hier stage te lopen, en ik ga de kinderen zeker heel erg missen.

Die donderdag daarna was mijn laatste schooldag. Ik vond het best raar, het was de laatste keer dat ik dat gebouw binnen kwam, ik zou veel mensen niet meer terugzien. Bij het hijsen van de vlag werd gezegd dat Anna en ik die dag voor het laatst waren, en we moesten naar voren komen. Zara las een hele mooie brief voor, die zij en wat andere meiden hadden geschreven. Het was ontzettend mooi, ik werd er heel emotioneel van. Daarna kwam de hele promo, onze klas, naar ons toe, ze knuffelden ons en we maakten een klassenfoto.
Na school gingen we met Anna, Zara en Martina mates drinken bij mij thuis. Die avond moest ik mijn tas inpakken, want de volgende ochtend vroeg vertrokken we richting Brazilië. Mijn laatste tripje van mijn uitwisseling, met mijn gastouders, Agustín, oom (de oom waar je altijd mee kan lachen), tante en 3 nichtjes, met de auto naar de watervallen van Iguazu.
In mijn volgende blog vertel ik meer hierover.

Groetjess Laura!

Reis naar San Juan/la Rioja en het gewone leven

Hallo allemaal!! Hier is dan eindelijk weer een nieuwe blog!
De woensdagavond voor Pasen vertrokken we met mijn gastouders en Anna, op reis naar ‘San Juan’, een provincie dichtbij Chili. Daar zouden we van donderdag tot zondag nationale parken bezoeken. Woensdagnacht sliepen we in het huis van oma in Córdoba, en de volgende ochtend, al om 5 uur, vertrokken we weer, richting San Juan. Oma, een oom, tante, een nichtje en een neefje uit Córdoba Stad gingen ook mee. Oom Enrique maakt altijd grapjes, dus gezellig was dat natuurlijk zeker! Rond het middaguur kwamen we aan in San Agustín, San Juan. Een leuke plaats, maar heel anders dan de plaatsen in de Provincie Córdoba. Allereerst gingen we lunchen in het centrum, een typisch Argentijns gerecht dat ‘Humita’ heet, een soort puree van mais.
Daarna gingen we naar het toeristenbureau voor informatie over excursies. We besloten om een excursie te maken naar een klein dorpje dat net buiten San Agustín ligt, waar de mensen erg sober leven en weinig geld hebben. Het meisje van het toeristenbureau dat de excursie gaf kwam uit dit dorpje, en studeert toerisme in San Agustín. Eerst gaf ze ons een uitleg over de geschiedenis op het plein. Daarna gingen we onze auto’s ophalen bij de Bed & Breakfeast waar we verbleven, en zij reed met ons mee naar het dorpje. Het dorpje lag onder aan de weg die door een bergachtig gebied ging. Onderweg stopten we een paar keer en het meisje legde wat dingen uit. Toen we aankwamen in het dorpje gingen we eerst het kapelletje binnen. Daarna gingen we naar de werkplaats van de moeder van het meisje. Daar konden we zien hoe haar moeder met de hand, met een zelfgemaakt apparaat van hout allerlei dingen van wol maakte, zoals kleden, vloerkleden en tasjes, en ze legde uit hoe ze het maakte en je kon haar spullen ook kopen.
Daarna gingen we naar een andere werkplaats waar de mensen allerlei lekkere dingen maakten, zoals jam van allerlei vruchten waar ik nog nooit van gehoord had, thee en torta frita (een typisch Argentijnse gefrituurde lekkernij). Ook deze dingen kon je kopen.
Deze mensen, en ook de moeder van het meisje leven van het geld dat ze verdienen met hun zelfgemaakte spullen. Dit meisje is dus erg belangrijk voor het dorp, omdat zij toeristen naar haar dorp brengt die natuurlijk het meest kopen.

De volgende dag gingen we ’s ochtends eerst een wandeling maken langs een meer. Daarna, zo rond het middaguur, gingen we richting het Nationale Park Talampaya, een paar uur rijden. Talampaya is een park met heel veel fossielen, stenen wanden. Rood en kaarsrecht. Eerst gingen we met z’n allen bij de auto wat sandwiches eten. Daarna gingen we met een grote groep in de bus die ons rondreed door ‘Talampaya’. Eerst was er natuurlijk nog een weg ernaartoe. Je zag de hoge, rode, stijle stenen wanden steeds dichterbij kwamen. Toen we uiteindelijk in het park kwamen stapten we allemaal uit en kregen we van een gids een uitleg en konden we foto’s maken. Een prachtig landschap en heel indrukwekken.

De volgende dag gingen we naar Valle de la Luna, een ander nationaal park. Dit park heet zo omdat het landschap vergelijkbaar is met hoe het er op de maan uitziet. In dit park deden we ook een excursie, maar dan bleef iedereen gewoon in zijn eigen auto. We reden met een heleboel mensen achter elkaar aan door het park, en op de belangrijkste plekken stopten we en kregen we een uitleg, en konden we natuurlijk foto’s maken. Op het eind kwamen we bij de steen die het logo is van het park. Deze steen is door winderosie van onderen heel smal en van boven breed. Over een aantal jaren zal de steen zo smal worden van onderen dat hij afbreekt. Op dit punt was het contrast tussen de verschillende landschappen heel mooi te zien; Het maanlandschap ‘Valle de la Luna’, en het rode fossiele gebergte op de achtergrond. Op het eind reden we heel dicht langs het rode fossiele gebergte, heel indrukwekkend, want het is enorm hoog en groot. Van Walter mocht ik tijdens de rit door het dakraam, om zo goed te kunnen filmen. Wel veel zand, maar super gaaf!

Anna en ik wilden graag paardrijden in San Juan. Op de terugrit kwamen we een paardenverhuurder tegen, dus besloten we om, voordat we teruggingen naar San Agustín, even een paar uurtjes paard te gaan rijden in de natuur. En die natuur was prachtig! We gingen door bergachtig landschap en door het water. De natuur was er heel vergelijkbaar met de Sierras, het gebergte in Córdoba, en er hing een enorme rust. De man die ons begeleide was heel aardig. Hij vertelde ons dingen over de omgeving en wilde ook dingen over ons weten. Na ongeveer 2 uurtjes gingen we weer terug naar San Agustín.

De volgende dag was het Pasen. Een uitgebreid paasontbijt was er helaas niet bij. We moesten onze spullen pakken want ’s ochtends gingen we weer terug naar Santa Eufémia. Terwijl de families de auto’s deed ik nog even een video call met mijn familie in Nederland, die toen ook even kort contact hadden met mijn familie hier, wat best grappig is als je elkaar niet verstaat!
Daarna hadden we nog een lange rit van 8 uur terug naar huis.

Ook zijn we nog een keer samengekomen met studenten van AFS in Ucacha, een ander dorp in de buurt, waar een meisje uit Canada woont. We hebben veel gelachen met elkaar, en samen gegeten. Helaas kon ik niet blijven slapen omdat ik de volgende dag een hockeywedstrijd moest spelen.

Omdat we die gewonnen hadden aten we die avond met het hockeyteam samen pizza.

Vorig weekend had ik weer een festival van folklore, maar dan in Alejandro, een ander dorp op ongeveer een uur rijden afstand. De afgelopen tijd was folklore wel een beetje saai, omdat we altijd maar dezelfde dans deden die we allang kenden, maar goed. Die zaterdag gingen we in een busje met de hele groep naar Alejandro. Nadat we ons hadden opgemaakt en omgekleed, mochten we vrijwel gelijk het podium op. De dans ging gelukkig helemaal goed! Na afloop werden Anna en ik weer naar voren geroepen op het podium, omdat we uit een ander land komen.

We waren op school een tijdje bezig met een project over transgenders en travesties. Die vrijdag moesten alle meisjes zich verkleden als jongen en de jongens als meisjes. We maakten een filmpje, waarbij iedereen voor een wit doek een zin moest zeggen die te maken heeft met vrijheid van of je man of vrouw wilt zijn. Daarna maakte de leraar een filmpje van iedereen verkleed, dansend door de klas op muziek. We hebben enorm gelachen!

Op zondag ging ik naar de voetbalwedstrijd van Laureano kijken. Daarna gingen we met Zara en Anna naar Anna’s huis.
Afgelopen weekend was de verjaardag van Rocío, mijn vriendin en mentor van AFS. Op zaterdagavond waren we met wat vriendinnen van school en de andere AFS studenten uitgenodigd om te komen eten en daarna previa (voor het uitgaan) te houden. We hebben wat gekletst, nieuwe mensen ontmoet, pizza gegeten en natuurlijk daarna gedanst, en om half 3 gingen we met de hele groep uit.
De volgende dag had ik, aangezien de AFS studenten bij Rocío sliepen, ze allemaal uitgenodigd om te komen luncen bij mij thuis. Anna, Martina en Zara kwamen ook. Graciela had ‘locro’, een typisch Argentijns gerecht gemaakt. Heel lekker, en het was heel gezellig met zoveel verschillende nationaliteiten samen.

Dit was het voor nu.

Chau chau!!

Groetjes Laura

Reizen, folklore festival en stage

Hallo iedereen! Het duurde even, maar hier is dan eindelijk een nieuwe blog. Een paar dagen voordat de school weer begon had ik nog een verjaardagsfeest (15^e verjaardag, wat natuurlijk belangrijk is hier), van het zusje van Zara. Ondanks dat deze leeftijd bijna altijd erg groot gevierd wordt, was dit feest vooral voor familie, en er waren een klein groepje vriendinnen en Anna en ik uitgenodigd. We hebben eerst gedineerd, en daarna lieten ze filmpjes zien van de jarige. Daarna gingen we natuurlijk dansen, en heb ik wat gepraat met de familie van Zara.
Sinds ongeveer een maand is de school weer begonnen, dus ik heb nu gewoon weer les. De avond voor de eerste schooldag kwamen we met de hele promo ’17 (mijn klas), bij elkaar in om te eten, en daarna hebben we karaoke gezongen. De volgende dag was de eerste lesdag van het jaar. Omdat onze klas het laatste jaar is, en dus Promo is, kwamen we eerst met de hele klas samen buiten, hebben we het spandoek van de Promo opgehangen en hebben we foto’s gemaakt. Daarna kregen we ook onze Promo-shirtjes en vesten, die speciaal voor ons gemaakt zijn en we op school aan moeten doen. Op school snap ik nu wel een stuk meer dan vorig jaar, wat het wat leuker maakt. De lessen zijn soms alsnog wel saai, omdat we niet zoveel doen, en huiswerk heb ik tot nu toe ook nog nauwelijks gehad.
Twee weken geleden, op vrijdag vroeg in de ochtend, vertrok ik met mijn gastouders en Anna naar córdoba, waar we een weekend naartoe gingen om de stad te bekijken. Toen we aankwamen, hebben Anna en ik eerst een city-tour gemaakt met een hop-on hop-off bus. Daarna gingen we wat drinken in een koffiebar. In de middag zijn we naar een grote shopping mall geweest, waar we eerst hebben gegeten en daarna geshopt hebben. Daarna gingen Graciela, Anna en ik nog verder de stad in om schoenen te kopen voor het uitgaan, en we zijn goed geslaagd! Aan het eind van de middag gingen we naar het huis van oma om even siësta te slapen. Daarna hebben we ons gedoucht en omgekleed om uit eten te gaan. We gingen eten in een typisch Cubaans restaurant, met Cubaanse gerechten en Cubaanse aankleding en daarna is er muziek en wordt er gedanst. Mijn twee oudste gastbroers, Santiage en Lucas, die in Córdoba studuren, aten ook met ons mee. Het was heel gezellig! Anna en ik wilden graag uitgaan in Córdoba, dus na die tijd hebben Santiago en Lucas ons meegenomen het centrum in. We hebben eerst wat gedronken in een bar, en daarna gingen we uit in een club. Een hele geslaagde nacht!
De volgende dag gingen we naar een plaats genaamd ‘Cosquin’, in de Sierras van Córdoba, waar we eerst geluncht hebben. Daarna gingen we verder de Sierras in, naar berg genaamd ‘Pan de Azúcar’ (suikerbrood), waar we met een kabelbaantje omhooggingen, en bovenaan hebben we foto’s gemaakt.

Het weekend daarop ging ik met Anna en haar gastfamilie naar Mendoza. We vertrokken op donderdag om 4 uur ’s ochtends, en rond 11 uur ’s ochtends kwamen we aan in Mendoza Stad, waar ons hotel was. Na onze bikini’s en zwembroeken aangedaan te hebben gingen we vrijwel gelijk naar de Termas, die zich midden tussen de bergen van Mendoza bevonden. Toen we aankwamen gingen we eerst gingen we lunchen, en daarna de termas in. De baden beneden koud en de baden beneden warm. Sommige zelfs zo warm dat ik ervan in slaap viel!
Aan het eind van de middag gingen we weer terug naar het hotel, hebben we ons gedoucht en gingen we het centrum in om te eten.

Op vrijdag gingen we hoger de bergen in. Onderweg was het landschap prachtig! Eerst gingen we eerst naar ‘Puente del Inca’, een oude brug van een natuurlijke steen. Er waren ook allemaal mensen met kraampjes die spullen verkochten die heel typisch zijn uit die streek, of bijvoorbeeld potjes van dezelfde steen als ‘Puente del Inca’.
Daarna rezen we verder naar ‘Aconcagua’, de hoogste heuvel van Amerika. Hier was het koud en er was enorm veel wind, maar wel zeker de moeite waard om dit mooie natuurpark te bezoeken.
Op zaterdag gingen we naar de wijnvelden. De vader van Anna in Italië werkt ook op de wijnvelden, dus hij had geregeld dat wij een excursie mochten maken naar deze fabriek in Mendoza. Een man vertelde van alles over de wijn, de druiven en hoe het gemaakt wordt. Daarna hadden we een wijnproeverij, waarbij we drie soorten mochten proberen, erg lekker!
Die avond zijn we nog even het centrum ingegaan, en daarna zijn we gaan eten.
De volgende ochtend vertrokken we weer richting Santa Eufémia. Onderweg gingen we eerst nog langs het monument van San Martin, de Vader des Vaderlands. Die ligt hoog, dus daar hadden we ook een mooi uitzicht over Mendoza.
De dagen daarop moest ik weer gewoon naar school. Er zijn alleen op dit moment enorm veel stakingen in Argentinië, dus ik had ook veel uren vrij.
We kwamen met de vriendengroep op een vrijdagavond nog allemaal bij elkaar om te eten voor de verjaardag van Alba. Die zaterdagnacht daarna ging ik uit met mijn vrienden.
Afgelopen zaterdagavond was het folklore festival, waar we al een aantal weken voor bezig zijn. Zaterdagochtend moesten we in de hal waar het gehouden werd oefenen, en ’s avonds was het dan zover. De lerares maakte ons eerst op en deed ons haar, en we deden onze jurken aan. We hebben in totaal twee dansen gedaan, en het ging erg goed! Tot slot werden Anna en ik naar voren geroepen, omdat het natuurlijk iets speciaals is als er twee uitwisselingsstudenten op folklore zitten, en kregen we een diploma. Helaas hebben ze wel wat moeite met mijn achternaam uitspreken.. Het was een geslaagde avond met veel mooie dansen en veel mensen. Een hele mooie ervaring.
Na afloop gingen we nog even met Anna en Zara bij Anna thuis theedrinken.
Verder ben ik een week geleden ook begonnen met stage lopen op een kleuterschool. Geweldig! Ik vind het heel leuk om ze te leren lezen en schrijven en ze te leren hoe ze moeten spelen. Ze zijn wel erg druk, ze schreeuwen veel, slaan, en sommige weten nog niet hoe ze dingen moeten delen. Omdat ik op een middelbare school zit, is het geweldig om mee te maken hoe de kinderen hier op school beginnen.

Dat waren de belangrijkste dingen wel voor nu. In mijn volgende blog vertel ik meer over mijn reis naar ‘Valle de la Luna’.

Saludos!! Laura

Vakantie in Brazilië en de laatste vakantieweken

Hallo allemaal!! Het duurde even, maar hier is dan eindelijk een nieuwe blog. Dit is waarschijnlijk mijn laatste vakantieweek. Over een tijdje begint school weer, wat ik op zich niet zo erg vind, want ik verveel me ’s middags wel een beetje omdat niemand z’n huis uit komt, iedereen slaapt siësta omdat het zo warm is, en zelf hou ik niet zo van siësta slapen.
Ik zal nu maar beginnen over mijn vakantie in Brazilië. Nou, de planning was dat we op 1 januari zouden vertrekken. Mijn gastouders hadden een nieuwe auto gekocht waar ze sowieso in wilden reizen, die ze op zouden halen voordat we zouden vertrekken. Nou bleek dus dat er iets niet klopte met de papieren, dus konden we niet weg. Ik had alles klaar en mijn tas ingepakt, dus dat was wel even een tegenvaller. Om het goed te maken besloten Walter en Graciela de middag in Villa Maria door te brengen. We zijn naar wat winkels geweest en we hebben een ijsje gegeten, en aan het eind van de middag gingen we weer terug naar huis.

De volgende dag konden we gelukkig wel weg. We moesten eerst naar Ucacha, een ander dorp om daar de papieren voor de auto op te halen, en daar hebben we ook ontbeten. Daarna reden we door naar Córdoba, naar het appartement van Lucas en Santiago. Daar hebben we alle spullen uit de auto gehaald, en daarna reden we naar de garage om de nieuwe auto op te halen. Dat duurde een aantal uur, waarna we eindelijk weer terug konden naar het appartement en de nieuwe auto konden inladen. We hebben daar nog wat empanadas gegeten, en toen konden we eindelijk aan de lange reis beginnen, en ja, die was echt enorm lang. We vertrokken om 4 uur in de middag. Om 5 uur in de ochtend kwamen we aan bij de Braziliaanse grens. Daar was het enorm druk met Argentijnse toeristen. Na lang in de rij te staan konden we eindelijk doorrijden. In eerste instantie waren we van plan om onderweg in een hotel te verblijven om even te kunnen uitrusten, maar uiteindelijk besloot Walter om toch in een keer door te rijden. Eenmaal de grens over in Brazilië was het gelukkig wel een stuk interessanter. Ik keek mijn ogen uit naar het landschap; enorm veel groen, soorten bomen die ik nog nooit had gezien en veel bergen om me heen. Meteen wanneer we de grens overkwamen was het te merken dat we in een ander land zaten, een compleet ander land dan Argentinië. Vanaf de grens naar Bombas, het strand waar we heen gingen was het nog een enorme rit, en er was enorm veel verkeer. Om 9 uur ’s avonds kwamen we eindelijk aan, konden we onze spullen uitpakken en het centrum in gaan om te eten.

De eerste dag hebben we uitgeslapen, en daarna gingen we naar het strand, tot in de avond en daarna gingen we ons douchen en klaarmaken om het centrum in te gaan en om te eten.
De tweede dag wilde ik naar de bank gaan om geld te pinnen, maar kon nergens mijn pinpas vinden. Ik had nog wat Argentijnse Pesos die ik om kon wisselen, maar lang niet genoeg om alle dingen te kunnen doen die ik wilde, dus ik baalde enorm. Later ben ik in het appartement nog eens gaan zoeken, en kwam ik erachter dat ik mijn pasjes op de plank boven mijn bed had gelegd. Ik was enorm opgelucht, en heb gelukkig alles kunnen doen wat ik wilde.
Een andere dag ben ik wezen kajakken in de zee met Walter, Agustín en Laureano, tot aan het andere strand, ‘Bombinhas’. Enorm gezellig.
Ook zijn we een dag naar Florianopolis geweest, een grote stad een paar uur rijden van Bombas. Helaas was er zó veel verkeer dat we er nauwelijks in konden komen, dus gingen we naar een shopping mall dichtbij de stad, en daarna naar een ander strand in de buurt, waar we hebben geluncht. Daarna zijn we weer teruggegaan naar de shopping mall, en toen gingen we terug naar Bombas.
Ook hebben we een excursie gemaakt met een grote boot. We vertrokken vanaf Bombinhas, het strand dat ernaast ligt. De boot voer redelijk dicht langs de kust, dus er was ook veel natuur te zien, dus ik kon veel mooie foto’s en video’s maken. Na ongeveer een uur op de boot gingen we op een andere plek van boord. We liepen over brug waar het net een tropisch regenwoud leek. Daar hebben we geluncht en daarna gingen we weer verder met de boot. Toen had de bemanning ook fruit voor ons klaargelegd wat we mochten eten. Na een tijdje bleef de boot stilliggen en mochten we, als we dat wilden, in het water springen.
Die avond gingen we op excursie naar een stad ongeveer 2 uur van Bombas. Een grote stad aan de zee, met heel veel mensen en veel winkels. Bij een kraampje heb ik mijn familie getrakteerd op churros. Die waren superlekker, gevuld met chocola of dulce de leche en je kon er nog lekkere dingen op doen. Daarna hebben we nog wat op een terras gedronken, waarna we weer teruggingen naar Bombas.
De een-na-laatste dag ging ik ’s ochtends met een groep op een safari, langs meerdere stranden in de buurt met een safariwagen. Onderweg legde de jongen die het organiseerde van alles uit, en we konden ook een aantal keer uitstappen om foto’s te maken. Die middag had ik nog een uur stand up paddel gedaan, dat wil zeggen, staand op een surfboard met een paddel. Daarna kocht ik een kokosnoot op het strand. Niet omdat ik kokoswater nou zo lekker vind, maar het was vooral leuk voor de foto’s!
Toen moesten we natuurlijk die lange terugweg naar huis, die we gelukkig wel met een overnachting in een hotel deden.

Helaas zijn er in Brazilië tussen mijn gastbroertje en mij wat meningsverschillen ontstaan door cultuurverschillen waardoor er wat conflictjes kwamen, en mijn vakantie iets anders verliep dan ik had gehoopt. Nadat we terugkwamen van vakantie ging het gelukkig steeds iets beter.
Op een avond was er enorm hevige storm, en ja, we zijn in Argentinië, dus meteen viel alle stroom uit. Bij kaarslicht heb ik met Agustín een spel gespeeld. Daarna hebben we mate gedronken en hebben Agustín en Walter mij uitgelegd hoe je het kaartspel ‘Truco’ speelt, een typisch Argentijns spel waarbij je door met je gezicht bewegingen te maken aan elkaar laat weten welke kaart je hebt, en ook veel gelogen wordt. Een spel dat voor mijn heel moeilijk is, omdat er ook veel moeilijke termen bij gebruikt worden. Truco is een spel dat, vooral in Córdoba, heel veel gespeeld wordt. Als mensen bijvoorbeeld samenkomen om te eten wordt er daarna heel vaak Truco gespeeld, en ook naar cafés worden de kaarten meegenomen. Al heel vroeger zijn de mensen daarmee begonnen, en het zit nog steeds in de cultuur.

Vorige week was de verjaardag van Zara. Die middag hadden we een lunch met de dames van de aqua gym bij het zwembad, en daarna gingen we allemaal het zwembad en hebben we een spel gedaan. Daarna gingen Zara en ik naar Anna’s huis en hebben we tereres gedronken. Die avond aten Anna en ik bij Zara thuis met Zara’s familie, voor haar verjaardag.

Vorige week zaterdag ging ik met de meisjes naar de voetbal van de jongens kijken. ’s Avonds was er carnaval in Santa Eufemia waar ik naartoe ging met Anna en Zara, wat op zich weinig voorstelde. Er was muziek, je kon drinken kopen en choripan (broodje worst), en er werden koningen verkozen, carnavalswagens en -kostuums waren er niet.
Zondagnacht gingen we naar ‘Warrior’, een feest in Carlota, in de buitenlucht. We gingen met een hele groep van de promo (klas), supergezellig!

Maandagavond ging ik met mijn gastouders en Anna naar het carnaval in Arias, een van de grootste carnavals in Argentinië. Voordat het begon gingen we wat eten, en daarna gingen we naar de tribune. Het begon met een presentatie van allerlei dansen: traditionele Argentijnse dans, moderne dans, klassieke dans en swingende Latijns-Amerikaanse dans. Daarna begon het echte carnaval, met de typische danseressen, die erg sexy gekleed zijn, en ook carnavalswagens. Nadat dit afgelopen was, kwam er een Argentijnse band, die erg bekend is hier in Córdoba, ‘Sabroso’. Een van de mooiste avonden die ik hier heb gehad!!

Woensdagavond ging ik naar het huis van Zara omdat haar zusje 15 werd. En 15 is een bijzondere leeftijd, dus werden er allemaal vieze dingen zoals modder, ei en meel op haar gegooid.

Verder ga ik nu elke avond drie kwartier lopen met Anna en Zara naar de begraafplaats en terug, om niet zwaarder te worden, haha.
Afgelopen week ben ik ook weer begonnen met hockeytraining. We hebben veel gerend, buikspieroefeningen gedaan en de bal naar elkaar overgespeeld. Leuk om na zo’n lange tijd weer te beginnen. Het enige mindere is dat de anderen in mijn team veel jonger zijn dan ik: 16 jaar of nog jonger.
Gisteren hebben Anna en ik ons ingeschreven om lessen folklore te volgen. Folklore is een traditionele Argentijnse dans. Vanaf volgende week krijgen we elke week 2 uur les, en in april mogen we zelfs meedansen met het festival in Santa Eufemia!

Chauchau!!

Laura

Weekend in de Sierras, AFS kamp en meer

Hallo iedereen!

Ik ben nu meer dan 5 maanden in Argentinië, en heb dus nog ongeveer 6 maanden te gaan. Het is nog steeds heel erg warm overdag, meer dan 30 graden meestal. Helaas is het ’s avonds meestal wel fris.

Twee weken geleden op vrijdag ging ik voor het eerst met Graciela naar aqua gym, gym in het openbare zwembad op muziek, met een groep vrouwen, en mijn vriendinnen Anna en Zara doen dat ook. Daarna gingen we met z’n drieën, Zara, Anna en ik, naar het zwembad bij Anna. Die avond was er het motorfeest, een jaarlijkse traditie voor mensen die van motors houden, waar je naartoe kan om te kijken naar een rockband en wat kan drinken en er worden dingen verkocht. Daarna moest ik naar huis om te slapen, want om 5 uur in de ochtend vertrokken mijn gastouders, -broertjes en ik naar Rio Cuarto om daar de Dakar te zien. Dakar is een rally tussen auto’s, vrachtwagens, quads en motors in Latijns Amerika en eindigt en Buenos Aires. Het was mooi om te zien, en het leuke was, dat bijna de helft van alle deelnemers Nederlanders waren.
Daarna reden we naar de Sierras, waar we de rest van het weekend in een huisje zouden verblijven, samen met vrienden van mijn gastouders (Walter, de natuurkundeleraar van school met zijn vrouw en kinderen), die in een huisje verderop verbleven. We gingen eerst naar het centrum van de plaats waar we verbleven, een dorp waar vroeger voornamelijk Duitse immigranten woonden, en je dus ook het gevoel had dat je er in Duitsland bent, omdat alle gebouwen Duits zijn en je veel Duitse namen ziet. We hebben er een tijdje rondgelopen, en daarna heb ik heel lang met Laureano en Agustin op het plein gezeten. We moesten wachten, omdat de auto onverwachts stuk was gegaan. Gelukkig kwam Walter helpen de auto repareren en in zijn auto reden we naar het huisje. Toen we kwamen gingen we gelijk naar het zwembad, waar ook de vrouw van Walter met zijn kinderen waren. Daarna hebben we samen een wandeling gemaakt, een beetje door het centrum geslenterd en wat winkels bekeken. Na een paar uur gewandeld, kwamen we moe en met zere voeten terug bij ons huisje en hebben we samen met de andere familie asado gegeten. Daarna, zo rond een uur of 1 gingen we het centrum in om wat te drinken. Ik was enorm moe, maar besloot toch maar om mee te gaan. De volgende dag, na de lunch, gingen we met de andere familie naar een park in de Sierras, dat ook van Duitse immigranten was, dus ook weer veel Duitse gebouwen en Duitse winkeltjes. Achter het dorpje was een rivier met een watervalletje, waar we op de rotsen hebben gezeten en wat gegeten en gedronken hebben. Op de terugweg wilden het dochtertje van de andere familie, de moeder en ik graag paardrijden. We hadden de vorige dag al een plek gezien waar we dat konden doen, dus daar gingen we. Er liep een jongetje van 14 mee om te begeleiden, maar alleen kon ik het ook al aardig goed.
’s Avonds gingen we weer het centrum in, we hebben wat rondgeslenterd en daarna hebben we op een terras pizza gegeten.

De volgende dag vertrokken we weer richting huis om 4 uur in de ochtend. Ik voelde al niet zo lekker. Toen ik thuis kwam kwam ik erachter dat ik koorts had, dus bleef de rest van de dag maar in bed.

De rest van de week was alles rustig, ik was met vrienden en veel bij het zwembad.
Het weekend daarna had ik een AFS kamp. De gastouders van Matilde uit Italie, hadden ons uitgenodigd om een paar dagen te komen kamperen. Zij wonen in een huis tegenover een meer, in General Levalle, een dorp een een paar uur hiervandaan. We gingen met 5 AFS studenten en een aantal vrijwilligers. De eerste middag hebben we eerst de boodschappen gedaan, en daarna doken we het meer in, waar ik na ongeveer drie uur met een roodverbrand gezicht uitkwam. ’s Avonds hebben we het eten voorbereid, kip met salade. Na middernacht gingen we bij de rivier zitten met onze slaapzakken en dekens en deden we spelletjes zoals doen, durf, of de waarheid, met tequila en andere drankjes. Op een gegeven moment kwamen er jongens langs die een eindje verderop zaten met muziek en drank, en vroegen of wij niet even met hen wilden dansen. Dat hebben we dus een tijdje gedaan, wat gezellig was. Daarna besloten we om te gaan slapen, maar niemand had eigenlijk zin om in de tent te slapen, dus we bleven allemaal buiten slapen.
De volgende dag, na lang uitgeslapen te hebben, gingen we naar het huis van de familie van Matilde, waar we in het zwembad gingen. Daarna gingen we weer naar het meer, waar we met de vijf meisjes op een grote band achter een jetski gingen, superleuk en heel veel gelachen. Die avond gingen we eten bij Matilde thuis. Daarna deden we onze AFS-shirtjes aan, want we gingen met de uitwisselingsstudenten en vrijwilligers naar het plein om foldertjes van AFS uit te delen, om reclame te maken.
Toen we daarmee klaar waren gingen we weer terug naar de tenten. Daar gingen we previa houden, dat wil zeggen dat we samen wat drinken, voordat we uitgaan. Rond een uur of 3 gingen we met z’n allen uit in de club in het dorp. Heel gezellig.
De volgende dag gingen we weer even in het meer zwemmen, en daarna gingen we weer naar het huis van Matilde. In de middag nam ik weer de bus naar Rio Cuarto, waar ik erachter kwam dat de volgende bus naar Chazón pas om 22.00 kwam. Gelukkig konden Graciela en Walter me al eerder ophalen.
Afgelopen vrijdag ging ik weer naar aqua gym, en daarna ging ik met Graciela en Agustin naar Villa Maria.
Die avond was er een schuimparty in de club in Pascanas, waar ik met mijn vrienden naartoe ging. Een hele geslaagde nacht.
Zaterdag ging ik met mijn gastouders, Agustin en een vriend van Agustin de hele middag naar het zwembad in Carlota.
Die avond was het heel gezellig op het plein, er was een live band die lokale muziek speelt, waar altijd veel mensen naartoe komen. Met onze vriendengroep gingen we dus ook maar even. We gingen bij het café aan de rand van het plein zitten en hebben wat gedronken.

Ondertussen ben ik me een beetje aan het voorbereiden op de vakantie, want donderdag gaan we voor tien naar het strand in Brazilie, Praia Bombas e Bombiñas!! We gaan met de auto, wel lang rijden, maar gelukkig hebben we een overnachting in een hotel. Het landschap onderweg schijnt wel heel mooi te zijn. Ik benieuwd! De volgende keer hierover dus meer.

Groetjes Laura

AFS kamp en warme feestdagen

Hola a todos! Hier even een update over de laatste dagen van december en de eerste weken van 2017!!
In de week voor kerst, van zondag tot dinsdag, was het AFS kamp in Laguna de Suco, een hele mooie plek aan een meer, en we sliepen allemaal in tenten.We hebben oriëntaties gehad, waarbij de vrijwilligers ons dingen leerden over de cultuur, dmv spelletjes, en we wisselen ervaringen uit. ’s Avonds moesten we eerst hout gaan zoeken voor de asado aten we samen asado. Ook moesten we allemaal iets van een kostuum meenemen om ons te verkleden. Op de tweede avond deden we hiermee een soort catwalk en maakten we foto’s, en de persoon met het mooiste kostuum won natuurlijk een prijs. Daarna gingen we natuurlijk dansen en feesten. Voordat we allemaal gingen slapen deden we spelletjes, zoals ‘doen, durf of de waarheid’. Ook hebben we een internationale lunch gemaakt, met het gerecht dat elke uitwisselingsstudent had gemaakt dat uit zijn/haar land komt. Als we vrije tijd hadden, gingen we met z’n allen zwemmen in de rivier. Verder deden we een spel dat heet 'amigo invisible' (onzichtbare vriend). We moesten allemaal een cadeautje meenemen voor iemand, en we gingen methet kamp lootjes trekken. Op het eind van het kamp gaf iedereen z'n cadeautje aan zijn/haar 'onzichtbare vriend'.

De donderdag daarna gingen we met de hele familie naar de Sierras van Córdoba, om daar de kerst door te brengen. We vertrokken al om 5 uur ’s ochtends, omdat we als eerst het pakket dat mijn ouders hadden gestuurd op gingen halen. Na twee uur in de rij te hebben gewacht konden we hem dan eindelijk ophalen. Eerst gingen we naar het huis van oma in Córdoba, waar we hebben gegeten en daarna een paar uur heb geslapen. ’s Avonds ging ik met mijn gastouders en -broertjes naar het centrum van Córdoba, wat heel mooi was ’s avonds. We hebben wat rondgelopen, gewinkeld, langs de kathedraal en naar de grote kerstboom van gekleurde lichtjes. Daarna hebben we wat gegeten in het centrum. De volgende dag gingen we naar het vakantiehuis in de Sierras, dat boven de plaats Carlos Paz ligt. Het was een een groot huis, met veel kamers en een zwembad. De Sierras zijn bergachtige landschappen met veel groen en rivieren. De eerste middag waren we alleen met ons gezin, en we hebben wat buiten gezeten en kaartspelletjes gedaan. Daarna hebben we even een korte wandeling gemaakt. ’s Avonds kwamen een oom, tante en nichtjes. De volgende dag kwam nog een tante met een nichtje en twee neefjes. Het had geregend en was het fris buiten, en tot onze grote teleurstelling was er nauwelijks signaal. We hebben de hele middag zo’n beetje spelletjes gespeeld, wat ook wel erg gezellig was. Mijn andere twee gastbroers, een vriend van Santiago en oma waren inmiddels ook gekomen.
Met kerstavond hadden we ons allemaal mooi aangekleed, en mijn gastmoeder en tantes hadden dingen gekookt en dit werd allemaal op een grote tafel gezet. Op eerste kerstdag was het gelukkig wel mooi weer. We hebben ’s middags een wandeling gemaakt naar het hippie strand, een klein strandje waar hippies in tentjes wonen, die aan de andere kant van de berg ligt. Een pittige maar mooie wandeling! De rest van de dag hebben we aan het zwembad gelegen. ’s Avonds aten we weer samen, en daarna hebben we met alle kinderen spelletjes gespeeld. De volgende ochtend toen we wakker werden lagen er voor iedereen cadeautjes. Voor mij een paar sokken en chocola. Daarna kwamen er nog meer mensen met ons kerstvieren. Tegen de avond gingen we, met veel storm onderweg, weer richting Santa Eufemia.

Een paar dagen later ging ik met mijn broertjes en Graciela een middag winkelen in Villa Maria.
De vrijdag voor oud en nieuw was er een feest van de Promo, echt super leuk! Zaterdagochtend kwam ik rond half 8 thuis, en om 8 uur gingen we alweer met de familie naar Transito om daar met de familie van Graciela oud en nieuw te vieren. Ik was enorm moe, dus slapen moest ik maar in de auto doen. Eerst gingen we langs bij een tante van Graciela, waar we hebben geluncht, en later kwamen ook Santiago en een neef. In Transito ontmoette ik familie van Graciela die ik nog nooit had ontmoet: een oom, tante, neven en nichten. ’s Avonds hadden aten we met z’n allen samen voor Oud en Nieuw. Het eten was ongeveer hetzelfde als met kerstmis. Rond 2 uur ’s nachts ging ik met mijn neven, nichten en Laureano wat rondjes in de auto, en we stopten op een plek dat een ‘rio’ heet. Dit is een plek waar iedereen die uitgaat voor die tijd met hun vrienden samenkomt. Ze zetten hun auto neer, met de achterklep open en muziek aan, en ze drinken en dansen. Een enorme massa auto’s en uitgaansmensen. Daarna was ik heel moe, dus ben naar huis gegaan.
De volgende dag hebben we nog met de familie geluncht, en daarna gingen we weer richting Santa Eufemia.
Vorige week gingen we met een aantal meiden naar het huis van Rocío in Chazón om afscheid te nemen van Greta, die inmiddels weer terug is naar Italië. ’s Ochtends ging ik met Anna met de bus, en later kwamen nog meer meiden. We hebben samen chori pan gegeten (broodjes met chorizo, een soort worst), en later kwamen ook wat vrijwilligers van AFS. Daarna gingen we met Anna, Greta, Rocío en de AFS-vrijwilligers nog wat matés drinken bij mij thuis, en hebben we afscheid genomen van Greta.
Op donderdag ging ik naar het zwembad bij Alba. Daarna gingen we samen naar de kledingwinkel, en vlees kopen omdat ik die avond asado at met vrienden.
Vrijdagavond aten we met de vriendengroep samen asado. Daarna gingen Alba, Alessia en ik wat rondjes met de auto en hebben we ijs gegeten. ’s Avonds gingen we met de groep uit in Carlota, naar la Fiesta de la Espuma (schuimparty). Bijna elke nacht dat je uit kunt gaan hier heeft een naam, een bepaald thema. Dat is het leuke, want dat maakt uitgaan echt een feestje, en het is nooit hetzelfde!
Eergister gingik ’s middags hardlopen, tot aan de begraafplaats en terug. Wel heel warm om 3 uur ’s middags. Na gedoucht te hebben ging ik met Graciela naar Carlota, en daarna nog even gechillt met vrienden.
Gister ging ik naar het zwembad bij Alba, en later kwam ook Alessia. Daarna ging ik even hardlopen op de campo. Na het eten gingen Alba en ik rondjes fietsen door het dorp. Later kwam ook Alessia, en hebben we op de hoek van haar huis wat gekletst.
Dat was het tot nu toe.

Groetjes Laura

Eerste weken van de vakantie

Hallo iedereen!!! De tijd gaat snel, ik ben nu alweer meer dan 4 maanden in Argentinië!!
Een aantal weken geleden speelden de jongens de finale van voetbal. Met mijn vriendinnen ging ik weer kijken. Het aanmoedigingsteam uit Santa-Eufemia was er natuurlijk ook weer, die met trommels en trompetten en liedjes het team aanmoedigde. Ook werd er met papier en rood poeder gegooid. Uiteindelijk hebben ze gewonnen, iets dat heel bijzonder is in het dorp, en was het groot feest in Santa-Eufemia. Het wordt hier heel speciaal gevierd. Zoals ik al zei toen ze de halve finale hadden gewonnen, reden ze met z’n allen in wagens door het dorp, met veel getoeter en lawaai, en wij er ook achteraan, met mijn ouders en broertje, omdat we natuurlijk daarna mijn broer en de andere jongens gingen feliciteren, en iedereen wilde foto’s maken met de jongens de ‘de Cup’.
’s middags moest ik een t-shirt maken voor het feest van de promo ’17 in Laborde. Onze klas is nu Promo ’17, dat wil zeggen dat we in 2017, na de zomervakantie, in het laatste jaar van de middelbare school zitten. Voor mensen die ‘Promo’ zijn, zijn er een aantal keren in het jaar ook speciale feesten, voor de steden en dorpen in de regio. Een hele geslaagde nacht was het!
Met onze vriendengroep spreken we vaak af, en ook vaak ’s avonds op het plein. Laatst kregen we, om 2 uur ’s nachts, ineens het idee om met z’n allen naar de begraafplaats de te lopen, die aan de weg richting Chazón ligt. Het was super donker, en daar liepen we dan langs de weg ’s nachts, en de jongens natuurlijk enge geluiden maken. Het was nog best ver lopen, en steeds als er een auto aankwam moesten we ons vest over ons hoofd doen, zodat we niet herkend zouden worden. Toen we eenmaal aankwamen moesten we helaas weer terug, omdat er een auto met de lichten aan stond, maar het was we geniaal!!
Vorige week was ook de eindshow van het patín (rolschaatsen) in de sporthal, waar ik met mijn vrienden naartoe ging. Heel mooi. Daarna gingen we samen wat drinken, zoals gewoonlijk buiten bij de kiosko.
Op zaterdag gingen we met de hele vriendengroep uit, heel gezellig, omdat we met z’n allen waren.
Ook hebben we vorige week met een aantal vrienden ’s middags bij Axél hamburgers gegeten. Daarna voelde ik me niet zo goed, dus ging even op bed liggen. Daarna kwamen we met de groep samen bij het zwembad bij Gaston thuis. Woensdagavond was de acto (diploma uitreiking) van het zesde jaar. Samen met de muzieklerares en Candela, een ander meisje van het ensemble, hebben we met de acto voor de leerlingen van het zesde jaar en hun families, de opening gespeeld. De muzieklerares op de piano, en zong, Candela zong ook en ik op met de viool. In de vakantie waren we een aantal keer samengekomen op school om te oefenen. Met de acto was ik wel wat zenuwachtig, maar gelukkig kreeg ik goede reacties. Daarna, om het te vieren, gingen ze met alle mensen die mee waren geweest naar Mendoza, samen eten in de ‘club’. Ik ben ook meegeweest naar Mendoza, dus natuurlijk was ik ook uitgenodigd! We hebben met z’n allen gegeten, en daarna lieten ze presentaties zien van de leerlingen. Daarna gingen de leraren en leerlingen karaoke zingen (allemaal oude Argentijnse liedjes die ik niet ken), maar goed, wel heel grappig en leuk. Daarna gingen we natuurlijk dansen!
Vrijdag ging ik hardlopen op de campo met een vriend. Het was super warm in de hete zon, en heel erg zwaar in de wind en op de losse grond, maar wel leuk.
Zaterdagmiddag heb ik met Rocío (mijn afs mentor) poffertjes gebakken voor de internationale lunch met het afs kamp. Daarna even mijn haar laten doen bij de kapper voor die avond. Zaterdag was het feest van de ‘egresos’, met een diner en daarna dansen. Ik had geluk, want ik was ook uitgenodigd voor het diner. Met mijn gasmoeder was ik op vrijdagmiddag naar Carlota geweest om een jurk en schoenen te kopen. Zo’n feest is hier wel heel anders dan in Nederland. Het werd gevierd in een salón, met allemaal lange tafels met de families van de schoolverlaters. Toen alle uitgenodigden aan de tafels zaten, kwamen de zesde jaars twee aan twee binnen, ze poseerden, en kregen een hard applaus. Ze zagen er heel mooi uit: De meisjes in lange jurken en de jongens in pak. Na het diner gingen we allemaal dansen, er waren heel veel mensen, en de ‘egresados’ spoten met schuim, wat het nog leuker maakte.
In mijn volgende blog vertel ik meer over het AFS-kamp en mijn kerst in de Sierras van Cordoba.

Chauuuu!!

Groetjes Laura

Bijna zomervakantie!!

Hola a todos!! Inmiddels ben ik alweer meer dan 3 maanden in Argentinie, en ik heb bijna zomervakantie!! De afgelopen is er veel gebeurd, dus hier even een update. De week na mijn verjaardag was de 18^e verjaardag van Juan, een jongen uit de vriendengroep, en ’s avonds hebben we met de hele groep bij hem thuis gegeten. Hier in Argentinië is voor de jongens vooral 18 een bijzondere leeftijd, en een traditie is dan dat zijn vrienden zijn hoofd kaalscheren. Nou dat gebeurde ook!

Een paar weken geleden hadden we een verjaardag van een tante in Córdoba. Om 6 uur in de ochtend vertrokken we. Ik had bijna niet geslapen en was enorm moe, want die avond hadden we asado gegeten bij Alfonsina in Chazón, en was pas rond 4 uur thuisgekomen. Ook op de verjaardag mijn tante hebben we natuurlijk asado gegeten, en daarna was ik zo moe dat ik maar ben gaan liggen en heb geslapen.

Het weekend daarna gingen weer met de familie naar Córdoba, omdat een nichtje de communie deed. Op vrijdagavond, na nog even gechilld te hebben op het plein, ging ik met Laureano (Graciela, Walter en Agus waren al eerder vertrokken), met de bus richting Córdoba, waar Walter ons oppikte om naar het huis van oma te gaan. De volgende dag, na lekker uitgeslapen te hebben, was het mooi weer om even het centrum van Córdoba in te gaan, waar ik trouwens nog nauwelijks iets van had gezien. Walter bracht mij en mijn broertjes naar een van de grote shopping malls van Córdoba, waar we naar wat winkels zijn geweest en wat hebben gedronken. Aan het eind van de middag moesten we weer terug naar het huis van oma, om ons voor te bereiden voor de communie. Uiteindelijk heb ik van de communie zelf weinig gezien, omdat er heel veel mensen waren. Ik heb een hoop lol gehad buiten met Santiago en Agustín! Daarna gingen we naar het huis van mijn oom en tante en mijn nichtjes, waar een klein feestje was en waar we hebben gegeten, en wat heb gepraat met wat familie uit Córdoba die ik nog niet kende. Zondag na het ontbijt gingen we weer terug naar Santa-Eufémia.

Verder hadden we de afgelopen tijd de intertribus met gym. Dat betekent dat de school werd opgedeeld in een rood en een blauw team, en die moeten tegen elkaar sporten. De meisjes moesten voor allemaal meedoen met een dans instuderen, rood tegen blauw, die wij met rood hebben gewonnen. Elke keer als we gym hadden moesten we met de hele school naar de gymzaal, ook als we niet meededen; dan moesten we aanmoedigen. De rest van de sporten waren voetbal, volleybal, atletiek, en handbal (waar ik de laatste dag aan meedeed), en we moesten met z’n allen een marathon rennen. Uiteindelijk heeft team rood (mijn team) gewonnen!! De intertribus winnen wordt hier als iets heel speciaals gezien, en iedereen krijgt er een sterk teamgevoel van. Na afloop is het dan ook niet klaar, de overwinning moet natuurlijk gevierd worden!

Vorige week was ook el Día de Tradición (dag van de traditie). Op deze dag in het jaar gaan leerlingen naar school in traditionele Argentijnse kledendracht en voeren ze traditionele dansen op. De dag daarvoor hadden Anna en ik bij haar thuis allerlei rokken en bloesjes uitgeprobeerd om aan te doen, want ook wij deden mee. Ik heb samen met het ensemble viool gespeeld, en met een groep meiden hebben we een Argentijns lied gezongen.

Vorig weekend, op zaterdag, ging ik ’s middags weer met vriendinnen naar de voetbalwedstrijd van Laureano en de andere jongens. Het was een belangrijke wedstrijd (ze worden ook goed aangemoedigd met trommels en liedjes), omdat als ze wonnen zouden ze in de halve finale spelen, en ja, ze hebben gewonnen! Daarna ging ik naar wat winkels met Alba en Alessia, en hebben we empanadas voorbereid om ’s avonds met vrienden te eten. ’s Nachts gingen we naar Recórcholis, een muziekfeest/festival, in Pascanas, een dorp ongeveer een half uur van Santa-Eufémia met de bus. Veel mensen, goeie muziek en heel gezellig! De volgende ochtend moesten we alleen heel lang wachten op de bus en we kregen het heel koud. Pas tegen half 9 was ik eindelijk thuis.
Woensdagochtend, voor schooltijd, ging ik met Anna en Greta naar Carlota om geld te pinnen, en heb een paar nieuwe schoenen gekocht voor de zomer.

Vrijdag hebben we op school weinig gedaan. Het enig wat we moesten doen was stemmen op een partij van de school. Leerlingen van het 5^e en 6^e jaar vormen samen politieke partijen, waarbij presidenten worden verkozen, en ze moeten zich presenteren. De afgelopen tijd waren we op vrijdag altijd bezig om hier propaganda voor te maken: filmpjes, foto’s, affiches, noem maar op.
Vrijdagavond na het eten hebben we weer ijs gegeten, en daarna gingen we met de meiden op het plein zitten tot een uur of 2.
Afgelopen zaterdag moesten de jongens de halve finale voetballen. Met mijn vriendinnen heb ik natuurlijk we ze weer aangemoedigd. En ja ook deze keer hebben ze gewonnen! Allemaal huilden ze van blijdschap, omdat het iets bijzonders is voor hen, maar voor heel Santa-Eufémia. Toen ze weer terugkwamen reden ze in een optocht met veel toeters door het dorp. Ze hebben in feiten nog niks gewonnen, maar toch moest het al uitgebreid gevierd worden.
Later in de middag gingen we naar het zwembad bij Alba thuis. ’S Avonds heb ik met Anna bij Zara thuis asado gegeten.
Gister, later in de middag heb ik met Anna en Martina een ijsje gehaald, en daarna hebben we wat rondgelopen. ’s Nachts gingen we uit in Carlota, een hele geslaagde nacht met iedereen.

Dat waren de belangrijkste dingen van de afgelopen weken. Chauuu!!

Groetjes Laura